Het ‘goddelijk recht’ van de Mexicaanse narcos

Een gezellige avond in bar ‘Zon en Schaduw’ in de Mexicaanse deelstaat Michoacán. Opeens stormt een groep gewapende mannen binnen. Ze gooiden vijf afgehakte hoofden op de dansvloer. Een geschreven boodschap erbij van het lokale drugskartel: ‘La Familia vermoordt geen onschuldigen. Alleen wie moet sterven zal sterven. Dit is goddelijk recht.’

Aanslag op gewone burgers
Twee jaar later. Opnieuw in Michoacán. Op het centrale plein van de hoofdstad vieren duizenden mensen het onafhankelijkheid van Mexico. Ze roepen ‘Viva Mexico!’ En opeens ontploffen er twee granaten. Midden in de feestende menigte.
Paniek. Bloed. Acht doden, meer dan 130 gewonden. Nu, drie weken na de aanslag, liggen nog 50 slachtoffers in het ziekenhuis.
Dit keer was er geen geschreven boodschap. Maar iedereen wist dat het een ‘goddelijke’ waarschuwing van de Mexicaanse drugskartels was. Bommen in de geboortestad van president Felipe Calderón. Omdat hij de drugskartels de oorlog heeft verklaard. ‘Laat ons met rust!’ was de boodschap.
En dit keer werden er wél onschuldige mensen vermoord.

Horrorfilm
Niet dat de oorlog van de president veel helpt. Zomaar een maandag. In de noordelijke grensstad Tijuana worden 18 lijken gevonden. Niets bijzonders. Sinds het begin van het jaar zijn al meer dan 3000 lijken gevonden. Opmerkelijk was wel dat de hoofden dit keer nog op de lichamen zaten. De afgesneden tongen lagen verderop. In een plastic zakje. Met alweer een boodschap: ‘Ik hou niet van lafaards.’

Narcocultuur
Het klinkt misschien raar. Maar aan dit soort slachtingen zijn de Mexicanen gewend. Narcos die narcos afmaken, of politiemensen: 80 procent van de dienders staat op de loonlijsten van de kartels.
Schieten en moorden is een cultuur. Narcocultuur. Het verminken van je tegenstander hoort er net zo bij als de opzichtige cowboy-outfit. De krokodillen cowboylaars, de geborduurde bloes, en het met robijnen ingelegde pistool. Op vrolijke Texmex-muziek worden de heldendaden van de drugsbazen bezongen..
En ach, zolang ze elkaar afmaken…

‘Pablo Escobar is er niets bij’
Maar de oorlog is inmiddels niet alleen meer tussen de narcos onderling. Nieuw zijn de aanslagen tegen burgers. ‘Om de regering te provoceren’, bekenden de huurmoordenaars van het Golf-kartel die de granaten op het plein in Michoacan gooiden.
Op video is te zien hoe ze over het bloedbad praten. Alsof het om een uitstapje naar de kermis ging.
‘De Mexicaanse narco-oorlog heeft proporties gekregen waarbij de oorlog van Pablo Escobar in Colombia eind jaren ’80 in het niets zinkt’, zeggen Mexicaanse drugsexperts.
Er is geen geen politiekorps, geen rechtbank of politieke partij waarin ze niet zijn geïnfiltreerd. De hoogste anti-drugsagenten staan op hun loonlijst.
Het hele land is overgenomen.

Eigen uniformen
Hoe dat gaat zie je bijvoorbeeld in Michoacán, waar ‘La familia’ heerst. De bende werd pas twee jaar geleden opgericht, met steun van het Golf-kartel.
Inmiddels hebben de moordenaars hun eigen uniformen en gepantserde fourwheeldrives, met het logo van de ‘familie’ erop: FFMM. Ze persen boeren, winkeliers en ondernemers af. De mensen moeten beschermingsgeld betalen om niet door diezelfde ‘familie’ neergemaaid te worden.
Behalve de drugshandel, heeft het kartel inmiddels de absolute controle over de autohandel, de huizenmarkt, en het nachtleven in Michoacán. Ze ontvoeren, bedreigen en zaaien terreur.

En de politiek?
In 77 van de 133 gemeenten zijn zij, en niet de burgemeesters de baas, bleek uit een onderzoek van de krant El Universal twee weken geleden.

En de politie?
Die staat op de loonlijst. Maar het zijn de killers van La familia die ‘werk’ uitvoeren: martelen, onthoofden, wurgen met een plastic zak. ‘Sociale schoonmaak’, noemen ze het in de bijgeleverde boodschappen.
Het ‘goddelijk recht’ om over leven en dood te beslissen.