Dagboek uit het virale epicentrum 1

“Je bent niet lekker”, zei de taxichauffeur toen ik hem vertelde dat ik met Marjon van Royen naar Mexico Stad ging. Het is de bron van de Mexicaanse griep en dus niet bepaald de beste plek om het virus te vermijden.

Niet dat we onvoorbereid op pad gaan. Tamiflu, mondkapjes en desinfecterende zeep, we hebben het allemaal ingeslagen. Maar zal het helpen om in die megastad van 24 miljoen gezond te blijven?

In de vertrekhal van Schiphol is het druk. Vakantie. Een verslaggeefster van BNR gaat de lange rij reizigers af. Gaat u naar Mexico? Niemand reageert. Je zou wel gek zijn natuurlijk.

Bij de gate blijkt dat vlucht KL685 gewoon vol zit. Mexicanen op weg naar huis. Een jongen draagt een doodshoofdmasker. Het is een lugubere variant van het mondkapje. In het toestel praten we met een paar passagiers. Ze hebben met het thuisfront overlegd en de familie in Mexico relativeert de berichtgeving. “Op een stad van zoveel miljoenen mensen zijn die paar ziektegevallen echt niet zo bijzonder”, beweert een studente op weg naar huis. Ze woonde een jaartje in Duitsland en heeft zich voorgenomen dat ze haar ouders straks gewoon gaat omhelzen, ook al raadt iedereen dat af.

Fysiek contact wordt ontraden, vooral handen schudden is uit den boze, maar aangekomen in Mexico Stad - of zoals de Mexicanen zeggen: DF - blijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan. Zelfs de taxichauffeur die ons naar het hotel brengt geeft een hand. Hij draagt een mondkapje, maar dat doet hij alleen omdat wij er ook een dragen.

Hij denkt dat de regering de epidemie overdrijft om zo miljoenen aan internationale hulp te krijgen. Latijns-Amerika houdt van samenzweringstheorieën en de griep is volgens sommigen niet veel meer dan dat: een complot van de regering.

We hebben nog anderhalf uur daglicht, dus ondanks de vermoeidheid gaan we meteen draaien. De normaal gesproken verstopte wegen van DF zijn relatief leeg. “Het lijkt wel een zondagmiddag” zegt de taxichauffeur. Hij brengt ons naar een busstation, waar het krioelt van de mensen. Hoe voorkom je hier in godsnaam dat je besmet wordt? We doen ons best: kapje om, ontsmetten om de paar minuten onze handen en geven de microfoon na elk interview een alcoholbad.

Normaliter is zo’n station een drukke markt, maar nu zijn veel stalletjes gesloten. Vanaf woensdag is de vaak onhygiënische straatverkoop namelijk verboden. Alle restaurants zijn al dicht. Ook in ons hotel kun je alleen in je kamer eten.

Roomservice als wapen tegen de Mexicaanse griep. Een krant noemt dit de “epidemie van de zware verliezen”. Dan gaat het om de economische schade. Daar gaan we ons morgen maar eens in verdiepen…