Dagboek uit het virale epicentrum 2

Het is echt niet makkelijk je goed te gedragen. Om te beginnen het kapje. Een heet, zweterig en verstikkend ding op je snuit. Alsof je continu in een dot watten hapt, hier op 2000 meter boven de zeespiegel.

Zodra ik iemand spreek doe ik het dan ook naar beneden. Fout! Alsof je je condoom uittrekt, juist op het moment dat je gaat vrijen.

Luister ook naar de radio reportage Openbaar leven Mexico-Stad valt stil
NOS Journaal: Middenstand Mexico lijdt onder griep

Tastdier
En dan het handen wassen. Belangrijker nog dan het mondkapje om jezelf te beschermen, zeggen de experts. Alles wat je aanraakt kan immers besmet zijn. En een mens raakt nogal wat aan, op een dag. Om te beginnen elkaar. Tastdieren zijn we. Ach, toch weer die aardige puddingverkoper met een handdruk bedankt. Oeps, even een arm om die lieve oude dame op geslagen. Handen wassen!

‘Marc, heb jij de handenwas-gel?’
Marc staat te filmen.
Ik was ze straks wel.
Fout dus! Alsof je de morning-after pil pas een week later inneemt.

Jeuk
En daar gaan we weer. WC-bril afvegen. Doe ik. Nooit aan je eigen gezicht zitten: ‘ook niet bij jeuk’, zei een Mexicaanse besmettingsdeskundige vanmorgen op televisie. Ik keek op van mijn krant. Daar had ik nog niet aan gedacht! ‘We moeten nu leren onze instincten te bedwingen’, zei de man dreigend. ‘Dus als u jeuk heeft, telt u maar tot drie.’

Dansende virussen
Een, twee, drie. De expert heeft gelijk. Het is te bedwingen. Maar wat zei ik? ‘Kranten lezen?’ Ja, ik zat kranten te lezen. Opeens dansen duizenden virussen boosaardig wijzend door mijn hoofd. Stel je voor! Hoteldeur openduwen, krant vastpakken, wisselgeld aannemen, liftknopje indrukken. Hoeveel virussen heb ik daarmee niet bij elkaar geraapt? En wéér niet onmiddenlijk handen gewassen.

Gemaskerde microfoon
Goed. We hebben onze microfoon ook een mondkapje gegeven. ‘Een haard van besmetting’, waarschuwde de Mexicaanse minister van Volksgezondheid, die ook zelf alleen nog met gemaskerde microfoons spreekt. Maar hoe zit het met de rest van de outfit?

Die avond betrap ik Marc. Liefdevol, met een zacht doekje, onsmet hij zijn camera centimeter voor centimeter. ‘Beter laat dan nooit’, zegt hij met een verontschuldigd lachje.

En zo doen we die avond op onze hotelkamer gezonder dan ooit. Sla, fruit, sinaasappelsap en yogurt. Alleen roomservice. Want de restaurants zijn gesloten. Kom maar op klotenvirus! Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.