Ik kan mijn schoenen niet meer laten poetsen

The sky is the limit, overal in Latijns-Amerika, op Venezuela na. Iedereen loopt te shoppen in Rio, waar ik woon. Dat komt omdat vijftig procent van de bevolking de afgelopen jaren tot de middenklasse is gaan behoren. Mensen die overigens maar tussen de 600 en 1200 dollar per gezin hebben.

Al dat kopen gaat op afbetaling. Mensen bouwen schulden op die ze niet kunnen afbetalen. Maar het potentieel van de interne markt is het vliegwiel van de economische groei. In Brazilië is geen honger meer. Dat levert een golf van optimisme op, de grimmigheid is weg. De allerarmsten hebben eigenwaarde gekregen; als ze aantoonbaar kinderen op school hebben zitten, krijgen ze nu een minimumuitkering.

Mensen knappen hun huisjes op, kopen meubels en wasmachines. Dat laatste verlicht het werk van vrouwen, die andere dingen kunnen doen. Die vinden geheid een baan, want er is hier volop werkgelegenheid. Brazilië importeert Haïtianen om de vacatures vervuld te krijgen. Ik kan mijn schoenen niet meer laten poetsen omdat er geen straatkinderen meer zijn.

Zelfs de bandieten zijn picky geworden. Toen ik onlangs overvallen en beroofd ben, haalden de dieven hun neus op voor mijn zilveren sieraden. De westerse crisis wordt hier niet begrepen, die vinden ze heel intellectueel. Brazilianen zijn gewend van de hemel in de hel gegooid te worden. Spaargeld werd jaren geleden van de ene op de andere dag bevroren, mensen waren binnen een dag straatarm. Dat maak je in Europa niet mee.

Delta Lloyd Magazine - Een commerciële bijlage van Delta Lloyd Groep, verspreid door Het Financieele Dagblad