Brazilië één groot Taksim plein!

Opstand in elke stad. Net terug uit centrum Rio. Zo'n 100.000 mensen op straat: 'Sorry, we are changing Brazil!' stond op een zelfgeschreven bordje.

Aanleiding: verhoging prijs bustickets. Maar is zoiets als afbraak stadspark Istanbul. Gaat om veel meer.

Gewelddadige politie als lont in kruitvat: die hebben nog steeds niet gesnapt dat dictatuur is afgelopen. Kinderen, vrouwen, journalisten. Iedereen krijgt er van langs.

Ik zie de jongeren en studenten vergezeld van ouderen. De meesten niet meer de straat op geweest sinds de viering van de overwinning van linkse president Lula in 2002.

Er is een deksel van de pan. Het gaat over teleurstelling in de linkse regering. Over stemvee maar geen burger zijn in een land dat groeit als kool, maar ongelijk blijft. Over corruptie en de verspilling aan de WK voetbal waar zometeen alleen de elite van profiteert.

Ik zag vaders met kleuters op hun nek. Moeders met hun puber dochters.

De angst voorbij. En dat in een land dat waar opstand niet tot het DNA behoort. Waar de onafhankelijkheid werd uitgeroepen door de verveelde zoon van een Portugese koning die niet terug wilde naar huis.

Waar de slavernij – meer dan 20 jaar later dan elders – werd afgeschaft door een al even verveelde prinses.

En waar de militaire dictatuur 21 jaar duurde. Wow. Verbijsterd, opgewonden en benieuwd wat dit gaat brengen!

Donderdag gaat Brazilie opnieuw de straat op.

---

  Blog: Opstand in Brazilië