Andrés heeft zijn mondkapje schuin over zijn gezicht gespannen. Aan de zijkanten stroomt de lucht gewoon naar binnen. Ook zijn voorgeschreven plastic handschoenen zitten vol gaten. ‘Geloven jullie in dat virus?’ vraagt hij aan collega Marc en mij. ‘Hebben jullie ooit zo’n griep-dode op tv gezien dan? Of een zieke? Nou?’
‘Die griep is nep’ Marc en ik kijken elkaar aan. Andrés heeft gelijk. Zelfs nu, na 10 dagen killervirus hebben we het nog steeds geen echte slachtoffers gezien. Geen begrafenis. Geen interviewtje met een familielid van een dode. Zelfs niemand die de griep heeft overleeft. En dat zijn toch de meesten.
Daar zitten we dan met onze zweterige maskertjes. Marc’s kapje bolt helemaal op van de schrik. Allemaal onzin dus? Onze handenwassen met gel. Het steeds maar weer douchen. Bij elke nies van een ander in de zenuwen zitten. Die hele griep nep dus?
Geitenzuigers ‘Maar wie zou zoiets verzinnen?’ vraagt Marc met een diepe rimpel tussen zijn ogen. ‘Onze regering’, zegt Andrés zonder aarzelen.‘En waarom dan? Waarom zuigt politicus een virus uit zijn duim?’ Andrés haalt zijn schouders op. ‘Dit is Mexico. En het is al eerder gebeurd.’
Met hoge snelheid stuurt hij zijn taxi door de lege straten. ‘Twee presidenten geleden. Toen hadden we de epidemie van de chupacabras, de geiten-zuigers. Harige, bloedzuigende dieren, zeiden ze, die uit de bergen kwamen. Ze zetten hun tanden in de nek van geiten. En als er geen geiten meer waren, zogen ze mensen leeg.’
Ook toen heeft niemand een dode gezien, vertelt Andrés. Geen slachtoffers, geen overlevenden. Laat staan zo’n geiten-zuiger zelf.
‘Net als het virus’, zegt parmantig. ‘Heeft ú al een griepvirus gezien?’
Griepmascotte Ja, nee, nou ja. Eentje dan. Blauw en wollig. Hij heet Achufy. Je kan hem bestellen op internet. Voor ongeveer 5 dollar. ‘Een aandenken voor de rest van uw leven’, juicht de bedenker. ‘Kunt u straks uw kleinkinderen vertellen over deze unieke historische ervaring.’
En zo komen de Mexicanen hun bloedsaaie dagen door. Niet uit eten, geen voetbal, geen muziekfeestjes, geen picknic in het park. Ze gebruiken de tijd om elkaar verhalen te vertellen. Verhalen over het ‘virus-complot’. De één zegt dat de politiek het virus bedacht heeft om de aandacht af te leiden van de economische crisis. De ander denkt dat het manoevre is van de farmaceutische industrie.
De grootste durfals beweren dat het een complot van de grote Amerikaanse buurman is: ‘Obama had zijn hielen nog niet gelicht in Mexico, of ze kondigen de epidemie aan’, weet Andrés.
‘Ja, en?’ ‘Meer dan honderd jaar geleden hebben de gringos meer dan de helft van Mexico ingepikt. Nu gebruiken ze griep om de andere helft te pikken.’ Ach, waarom niet? Je moet toch wat met dat rare onzichtbare ding. Hij houdt je binnen, jaagt je de stuipen op het lijf. En door al dat sluiten van de economie pikt hij uiteindelijk ook je baan af.
De perfecte griep Ze hebben er ook al een liedje op. Een swingende cumbia: La gripa perfecta. De perfecte griep. Luister en dans mee.
‘Het Mexico dat Marjon en Sandra bij elkaar beleefd hebben staat in geen enkele reisgids' De Morgen
ISBN: 9789041707284 Oorspronkelijke Nederlandse uitgave: Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam
Uitgave als Rainbow Pocket: februari 2009 Rainbow Pocketboek nr: 508 Prijs: € 7.95
Uitgeverij Fosfor heeft Nacht van de schreeuw opnieuw uitgegeven (Juni 2015). Nu ook als E-book (ePub zonder DRM / 178.000 woorden; leestijd ca. 15 uur / eerste druk 2005). Ook verkrijgbaar via bol.com.