De nieuwe Evita

“Evita lééft. Ze is van vlees en bloed”, zegt de Argentijnse first lady Cristina Kirchner. 55 jaar na de dood van de mythische Eva Peron zou ze wel eens heel erg gelijk kunnen hebben.
Welke Argentijnse vrouw met ambitie probeerde nou niet op Evita te lijken?

Luister naar Christina Kirchner presidentskandidaat Argentinië
NOS Journaal: De Clintons van Zuid Amerika

De blonde engel in haar strakke Dior-pakjes die de massa’s in vervoering bracht. De Heilige van de de arbeiders zonder hemd uit de slachthuizen van Buenos Aires. De ‘vrouw-van’ die uiteindelijk haar man in de schaduw stelde.

Meer dan een halve eeuw lang hebben alle Argentijnse first ladies het geprobeerd. En ze faalden. De één was te dik, de ander te dom. Nog een ander werd weer voortijdig door haar macho-echtgenoot het paleis uitgegooid.

Zoals de geblondeerde Zulema, vrouw van president Menem (1990-2000), die in haar jogging-pak op straat werd gezet. “Ik doe haar in de uitverkoop”, zei Menem tevreden.

Maar hier is ze dan eindelijk: Cristina Fernández. De echtgenote van president Kirchner. De eerste die Evita echt naar de kroon kan steken.

Okee, ze draagt Armani in plaats van Dior. En in plaats van een platinablonde wrong, heeft ze koperrode lange manen. Cristina is prachtig. En ontembaar, intelligent, uitdagend en fataal. Met een charmante lach, een puntige opmerking en een aai over zijn bol windt ze elke man  om haar schitterend gemanicuurde vingers.

Cristina en Evita. Allebei de vrouw van opvallend lelijke mannen. Maar wel mannen die – ieder op hun eigen manier - een heel nieuw politiek tijdperk inluidden.

Het was Nestor Kirchner die Argentinië na de desastreuze economische crisis van begin deze eeuw weer uit het slop trok. Na vier jaar regeren ligt zijn populariteit nog steeds rond de 60 procent. In plaats van Peronisme, wordt er nu over het nieuwe ‘Kirchnerisme’ gesproken.

Cristina en Evita. Ze praten hetzelfde, doen hetzelfde, wekken dezelfde aanbidding op. Toch zijn er ook belangrijke verschillen. Zo bekleedde Evita nooit een officiele regeringsfunctie. De jaloerse Peron belette haar begin jaren vijftig ook haar grootste droom te vervullen: de benoeming tot vice-president. Haar hemdloze aanhangers smeekten daarom.

Iets meer dan een halve eeuw later is Cristina een bekwame senator met een eigen carrière. En wat doet haar geëmancipeerde echtgenoot? Hij werpt haar de kandidatuur voor het presidentschap in de schoot, met de mededeling: “zij is beter dan ik.”

Cristina heeft andere ambities dan haar illustere voorgangster. “Ze wil Evita helemaal niet zijn”, analyseerde een Argentijnse wetenschapster laatst. “Ze wil gewoon Peron zélf worden.”