'Holandita' - klein Nederland - is de naam van een Colombiaans vredesdorp, dat ooit gesteund werd door de Nederlandse ambassade. Al 40 jaar woedt er een burgeroorlog, in Colombia, de bewoners van Holandita willen neutraal blijven. Maar dat is bijna onmogelijk. De Colombiaanse regering bijvoorbeeld beschuldigt het dorp van samenheulen met de linkse guerrillabeweging FARC. Holandita is wel kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede. Marjon van Royen vanuit het vredesdorp in de Colombiaanse jungle.
Nominatie Nobelprijs voor moedig Colombiaans dorpje
Door Marjon van Royen, correspondent in Latijns Amerika
NOS website 12 oktober 2007
Een vredesdorp. Dat zou het Colombiaanse dorp Holandita moeten zijn. Maar de vrede is ver te zoeken in het plaatsje, dat ooit met Nederlandse steun is opgericht. De afgelopen jaren vielen er 182 doden door de burgeroorlog.
Holandita, ‘klein Holland’, was één van de genomineerden voor de Nobelprijs van de Vrede.
Op het eerste gezicht lijkt het echt een vredesdorp. Overal zijn bloemetjes, kinderen en boerderijdieren te zien tussen de houten huisjes. Maar schijn bedriegt. “Daar zijn ze”, wijst Joaquin naar een gedenkteken voor de slachtoffers van de strijd. “Al onze doden. Elke steen is een dode.”
De bewoners doen er alles aan om neutraal te blijven in de burgeroorlog. Maar dat is een bijna onmogelijke opgave. Het wantrouwen komt van alle kanten. Het leger, de rechtse para-militairen, de linkse guerrilla, allemaal hebben ze doden op hun geweten in Holandita.
Geen wapens “Ons principe is dat we aan niemand informatie geven”, vertelt Doña Brigida, een van de inwoners van het dorp. “We dragen geen wapens. En verkopen geen voedsel aan de strijdende partijen. En juist daarom worden we uitgemoord. De logica van al die groepen is: je bent niet vóór ons, dus ben je tégen ons.”
Brigida heeft haar dochter verloren, op haar 15de vermoord door het leger. En allebei haar broers. De ene is vermoord door rechtse paramilitairen, de andere door de linkse guerrilla.
“Dit is onze laatste dode”, zegt Jesús Emilio. “Eergisteren hebben we hem begraven. Hij heette Hector Jaime.” Jaime werd waarschijnlijk vermoord door de paramilitairen. De autoriteiten en het Colombiaanse leger doen niets.
Er wordt geen onderzoek naar de moord ingesteld, net zo min als naar de doodsoorzaak van de andere 181 slachtoffers in Holandita. Want, zeggen de bewoners, het is hetzelfde leger dat lustig meedoet aan de moordpartijen.
Kamervragen De Colombiaanse regering beschuldigt het dorp er inmiddels zelfs van met de linkse FARC te heulen. De Nederlandse ambassade in Colombia gaf dat nieuws door aan de gemeente Barendrecht.
Barendrecht was namelijk van plan geweest het vredesdorp steunen, maar zag er vanaf na het bericht van de ambassade. Inmiddels zijn er Kamervragen over gesteld over de kwestie.
Het dorp houdt zijn neutraliteit intussen vol, ook zonder de Nobelprijs voor de Vrede. Zelfs al kost het nog meer levens.
Emilio: “182 doden. Allemaal hardwerkende boeren. Dat is teveel, lijkt me. Toch gaan ze door ons uit te moorden. We weten dat Hector Jaime niet de laatste zal zijn. Nog meer van ons zullen sterven. Maar we gaan niet door de knieën, voor geen enkele van de gewapende groepen.”
‘Het Mexico dat Marjon en Sandra bij elkaar beleefd hebben staat in geen enkele reisgids' De Morgen
ISBN: 9789041707284 Oorspronkelijke Nederlandse uitgave: Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam
Uitgave als Rainbow Pocket: februari 2009 Rainbow Pocketboek nr: 508 Prijs: € 7.95
Uitgeverij Fosfor heeft Nacht van de schreeuw opnieuw uitgegeven (Juni 2015). Nu ook als E-book (ePub zonder DRM / 178.000 woorden; leestijd ca. 15 uur / eerste druk 2005). Ook verkrijgbaar via bol.com.