Weblog

Het 'zwarte goud' of het groene woud

In de Peruaanse Amazone is het oorlog. De schokkende foto’s, gemaakt door vrijwilligers van de Belgische hulporganisatie Catapa, liegen er niet om. Een nog onbekend aantal dode indianen, omdat ze hun regenwoud willen beschermen tegen verwoesting door buitenlandse oliebedrijven. 22 dode politieagenten, omdat ze de weg wilden vrijmaken voor ‘de ontwikkeling en de rijkdom van de meerheden in Peru’, zoals president Alan García het noemt. Bos tegen olie. Milieu versus economie. Meer zwart- wit kan haast niet.

Vliegen ver van ons bed

De krantenkiosk van Janaina in Rio hangt vol met het nieuws over de gisteren verdwenen airbus van Air France. Toch wordt ze er niet direct door geraakt.  Waarom zou ze? Ze kent niemand die op die vlucht zou kunnen zitten. Zelf heeft in haar leven maar één keer gevlogen. Naar haar geboortestad in het noorden van Brazilië. Normaal gaat ze met de bus. Eens in de vier of vijf jaar. Drie dagen reizen heen, en drie dagen terug. Eén keer had ze genoeg gespaard om te vliegen. Maar sindsdien wil ze nooit meer.  “Ik ging dood van de angst.”

Dagboek uit het virale epicentrum 3

Andrés heeft zijn mondkapje schuin over zijn gezicht gespannen. Aan de zijkanten stroomt de lucht gewoon naar binnen. Ook zijn voorgeschreven plastic handschoenen zitten vol gaten. ‘Geloven jullie in dat virus?’ vraagt hij aan collega Marc en mij. ‘Hebben jullie ooit zo’n griep-dode op tv gezien dan? Of een zieke? Nou?’

Luister naar radio repo: Marjon van Royen doet ontdekking in Mexico-Stad
NOS Journaal: Mexico doet alles op griepverspreiding tegen te gaan
NOS Journaal: Veel Mexicanen overleven griep

Dagboek uit het virale epicentrum 2

Dagboek uit het virale epicentrum 1

Nu een nieuw griepvirus zich verspreidt over de hele wereld, gaan NOS-correspondent Marjon van Royen en cameraverslaggever Marc Bessems naar het land waar de nieuwe ziekte is uitgebroken: Mexico. Bessems houdt op deze blog een dagboek bij over de verslaggeving vanuit het virale epicentrum.

NOS Journaal: Correspondent Van Royen over de griep

Marjon van Royen is regelmatig in Mexico

Marjon van Royen is NOS-correspondent voor Latijns Amerika en woonde in het verleden twee jaar in Mexico-Stad. Nog steeds komt zij regematig in Mexico voor haar werk. Is Mexico er wel op toegerust om de varkensgriep goed te bestrijden? | Pauw&Witteman, 27 april 2009

Narco-nijlpaard

In Colombia wordt jacht gemaakt op drie roze nijlpaarden. Een mannetje, een vrouwtje en hun baby. Dit is een serieus bericht.

El Salvador 'no longer available'

Peng. En wéér een links land op het continent erbij. Wie had dát nog gedacht? El Salvador! Voor ons ‘oudjes’, van de pré-internet-generatie: Het land waar in 1982 vier Nederlandse IKON- journalisten werden vermoord. Waar  correspondent Koos Koster en zijn cameraploeg in een hinderlaag werden gelokt door een leugenachtig leger. Waar twee jaar daarvoor de mythische aarstbisschop Oscar Romero werd neergemaaid. Tijdens het opdragen van de mis. In opdracht van de oprichter van de ultrarechtse Arena-partij, die tot vandaag aan de macht was.

'Die God is een klootzak'

Marjon van Royen over geweld in Mexico

Socialisme of slaap

Het ochtendappel klinkt alsof het naast me in mijn oor getetterd wordt. Vanaf het dak van een flat aan de overkant spelen Chavez aanhangers, chavistas, een eindeloze militaire wake-up call door de luidsprekerinstallatie. Het trompetgetoeter om vier uur ’s morgens is bedoeld om iedereen wakker te maken, zodat er massaal zal worden gestemd.

Feest aan de andere kant

Op het strand van Copacabana vierden twee miljoen mensen het nieuwe jaar met de traditionele vuurwerkshow. In het wit, de kleur van de Afrikaanse zeegodin Iemanjá. En met een paar miljoen bloemen om de godin de trits van gezondheid, geluk en geld af te smeken. Intussen ging ik de andere kant op. Daar waar de overige 9 miljoen inwoners van de stad het nieuwe jaar vierden. Hier geen wit, geen bloemen, wel heel veel vrolijkheid.

De kerstman slaat Mexico over

Ook Latijns-Amerika stijgt het water naar de lippen. ‘Daar is het een tsunami, hier niet meer dan wat golven’, suste de Braziliaanse president Lula van de grootste economie van Latijns Amerika een paar weken geleden nog. Nu beginnen de gevolgen toch voelbaar te worden.
De dollar stijgt. Voedsel- en oliebedrijven komen in de problemen. Rooskleurige groeivoorspellingen worden bijgesteld.
Toch zullen straks in Rio de Janeiro de Kerstmannen weer volop zwetend in hun wollen outfits door de stad klepelen.

Het gelijk van de Amerikaanse achtertuin

Nergens is het ‘lekker puh’-gevoel over de Amerikaanse crisis zo groot als in zijn voormalige achtertuin. ‘Kameraad Bush toch’, sneerde president Chávez van Venezuela donderdag over zijn doodsvijand. ‘U heeft me links ingehaald!’
Zijn vriend Daniel Ortega van Nicaragua wist: ‘De financiële crisis in de VS is de straf van God’. De wraak ‘van boven’ voor al die jaren dat ze hun neoliberale beleid aan de armen oplegden.
En de schadenfreude komt niet alleen van de radicale leiders in Latijns Amerika.
‘Crisis? Welke crisis?’ grapte de gematigde arbeiderspresident Lula van Brazilië. ‘Vraag dat maar aan Bush’.

Het ‘goddelijk recht’ van de Mexicaanse narcos

Een gezellige avond in bar ‘Zon en Schaduw’ in de Mexicaanse deelstaat Michoacán. Opeens stormt een groep gewapende mannen binnen. Ze gooiden vijf afgehakte hoofden op de dansvloer. Een geschreven boodschap erbij van het lokale drugskartel: ‘La Familia vermoordt geen onschuldigen. Alleen wie moet sterven zal sterven. Dit is goddelijk recht.’

Seksuele tieneropstand in Chili

De tieners van Chili hebben een ware seksuele revolte ontkenend. Op hun Pokemon-feesten zoenen, vrijen, en zuigen ze erop los. Ze zijn 13, 14, en 17. Niet ouder dan 18. Het gaat om zoveel mogelijk seksuele contacten op een avond. Intussen drinken ze Ranja, gaan om 11 uur naar huis, en zijn hun helden stripfiguren: de Pokémons van het gelijknamige Japanse gamebedrijf.

Wat is dit voor beweging? Kinderen nog, maar met praktijken voor de volwassen seksboerderij.

Ideoloog van de autonomie

Na meer dan 30 doden en een paar honderd gewonden, wordt in Bolivia eindelijk weer gepraat. Maar de gemoederen blijven verhit. In Santa Cruz, de hoofdstad van het autonomistische verzet, gonst het wantrouwen. ‘Die indianen willen dat straks ook onze vrouwen met zeven hoepelrokken over elkaar aan lopen’. ‘Wij zijn een ander ras, en daarom moeten we los van de indianen’. Waar komt dit gedachtengoed vandaan? Wie zijn de ideologen achter de rechtse autonomie-beweging in Bolivia?

‘Ik ben hier om die klote-indianen te doden’

Zomercolumn: Marjon van Royen op sloppentoer door Brazilië

Zomercolumn: Downtown in Rio de Janeiro